Edwin Herbert Land (5.7.1909-03.1.1991) wordt geboren in Bridgeport, Connecticut uit het huwlijk van Harry en Helen Land. Zijn vader was eigenaar van een schroot werf. land studeert aan de Vrije Academie in Norwich Norwich, Connecticut,op een semi-private middelbare school, en studeert af in de klas van 1927. De bibliotheek is er postuum naar hem vernoemd, die wordt gefinancierd door subsidies van zijn familie. Hij studeert scheikunde aan Harvard. Vanaf het begin heeft hij interesse in het bestuderen van polariserend licht. Een groot deel van het licht om ons heen is gepolariseerd, maar onze ogen zijn niet gevoelig voor deze kwaliteit en kan deze alleen detecteren met behulp van een speciale filter, zoals toermalijn. Toermalijn maakt dat dit licht zichtbaar wordt, gepolariseerd licht heeft vele toepassingen. Toermalijn, is echter een onwillige mineraal. Het wordt gevonden in de natuur, maar slechts in kleine stukjes.
Edwin Land droomt van grote polariserende vellen, ter grootte van een venster, dat zou openstellen voor tientallen nieuwe toepassingen.
Maar hoe kon hij zo'n reuze filter vervaardigen? Inspiratie komt uit een oud boek over de caleidoscoop, dat charmante speelgoed die eruit ziet als een telescoop en produceert een verandering van gekleurde patronen. In het begin van caleidoscopen, worden de patronen gegenereerd door plaatjes van gekleurd glas. Later stelt Sir David Brewster voor om de kleuren door "optische interferentie" te veranderen met behulp van gepolariseerd licht. Edwin Land noemt het:de caleidoscoop de televisie van de jaren 1850 en geen respectabele huis zou zonder een caleidoscoop in het midden van de bibliotheek kunnen.
Brewster,de uitvinder van de caleidoscoop, schreef er een boek over, en in dat boek schrijft hij dat hij graag de herapathite kristallen wil gebruiken voor het oculair. In dit boek is terug te lezen, dat in 1926 en 1927, er een verwijzing is naar deze opmerkelijke kristallen.Wat is herapathite? Het is een kristallijne vorm van iodoquinine sulfaat,en is ontdekt door William Bird Herapath, een arts in Bristol, Engeland, waarvan de leerling, een Mr Phelps, heeft vastgesteld dat als hij jodium in de urine van een hond heeft gedaan en die mengt met kinine, daar in is een beetje sprankelend groene kristallen gaan vormen in de reactie van de vloeistof.
Phelps gaat naar zijn leraar, en Herapath die vervolgens kijkt in de microscoop en ziet dat op sommige plaatsen licht zijn waar ze elkaar overlappen en op sommige plaatsen zijn ze donker. Hij is slim genoeg om te erkennen dat hier was een opmerkelijk fenomeen, is ontdekt een nieuwe polariserende materiaal. Arts Herapath is ongeveer tien jaar bezig om deze groene kristallen groot genoeg te kweken om ze vervolgens bruikbaar te maken voor onder het oculair van een microscoop te laten groeien. Hij krijgt wel een paar, maar ze zijn zeer dun en breekbaar omdat het erg moeilijk is om ze te laten groeien.
Omdat de kristallen in elke richting liggen, produceren de kristallen lichtstralen gepolariseerd in alle richtingen wat een nutteloze wirwar van verlichting geeft. Land geloofde dat hij dit probleem kan op lossen, En dit kan worden beschouwd als gekkenwerk, en nam een verlof van Harvard, zodat hij de volle aandacht kan wijden aan zijn experimenten. Omdat hij niet geassocieerd wil worden met een onderwijsinstelling, mist Land het gereedschap van een goede laboratorium, In plaats daarvan gaat hij stiekem in een laboratorium aan de Columbia University 's werken in de avonden om hun apparatuur te gebruiken. Hij maakt ook gebruik van de New York City de openbare bibliotheek om de wetenschappelijke literatuur te raadplegen voor het voorafgaande werk.
Land verdiept zich in het probleem van een nieuwe schijnbaar onlogische weg: in plaats dat Land de kristallen herapathite groter gaat maken, maakte hij ze veel kleiner. Hij weet dat, theoretisch, duizenden kristallen zou functioneren, als ze uiterst klein zijn en verbinden met elkaar. Hij bedenkt een werkwijze voor het neerslaan van kristallen ongeveer 1 mm (miljoenste van een meter) lang is en een fractie van een micrometer breed. Bijna te klein om gezien te worden onder een microscoop, gemaakt in een dikke colloïdale dispersie. Deze stof heeft een stroop consistentie, en wordt vervolgens geperst door middel van smalle kleine naalden in lange, smalle repen geperst. De smalle openingen van de naalden waar de substantie door moet worden gedwongen parallel bij elkaar te komen, en vervolgens als droge stof gevormd in een plastic ronde vorm. Dit wordt de eerste grote polarisatiefilter.
